Lo barato sale caro…, a veces

«Lo barato sale caro», esta é unha das frases «típicas» e Sandra, e teño que recoñecer que eu (reina das cutres) en máis de unha ocasión lle tiven que dar a razón. Como en aquel hotel de Barcelona, supercéntrico e superbarato, no que acabamos dormindo en un «zulo» sin ventilación nin ventanas que o propio dono calificaba como «anexo de calidad inferior».

Así que cando a compañía aérea na que voaba a Chile, que ten un nome que recorda sospeitosamente a Air Madrid e uns billetes sospeitosamente baratos, nos tivo unha hora esperando en Barajas sin despegar, a voz de Sandra empezou a resonar na miña cabeza: «lo barato sale caro…. lo barato sale caro..». Xa me veía baixando do avión coas orellas gachas e cargando cos meus cuarenta kilos de equipaxe, que a duras penas podía levantar.

Pero o avión despegou, con unha hora de retraso, ben e certo…. pero despegou ó fin e ó cabo. E a partir de ahí o único que podo decir é bo. Unha tripulación eficiente e amable, que nada ten que ver coas «momias» que ten Iberia nas rutas internacionais; unha pantalla para cada pasaxeiro con proxección simultánea de seis películas (recentes e decentes); o mellor cátering, de largo, que tomei en un avión e as maletas en perfecto estado en no aeroporto de chegada.

Sentindo moito contradecir a Sandra, «lo barato sale caro…, sólo a veces». Pola miña parte sólo podo decir: Abajo Iberia!!! y Viva el low cost!!!! (hasta que se demuestre lo contrario).